Enslaved – Frost
Ψύχος. Μια ομώνυμη εισαγωγή κρυστάλλινη σαν την αιώρηση του Βόρειου Σέλατος. Πέρα από τον οικισμό. Εκεί στις εσχατιές του Αρκτικού κύκλου, όπου η Φωτιά και ο Πάγος είναι δεμένοι στην αιώνια διελκυστίνδα. Με τις πρώτες νότες του “Loke” βιώνεις την ξερή παραγωγή, λεπτή αλλά δυνατή, όπως η Γέφυρα μεταξύ τον κόσμου των Θεών και των θνητών. Αλλαγή πλεύσης σε σχέση με την πηχτή ζεστασιά του “Vikinglir Veldi”. Μια σαμανιστική προσέγγιση, λακωνική.
Glem alle lover, all orden og fred
Kaos er allt; ingen tid eller sted
Ξεχάστε όλους τους νόμους, την τάξη και την ειρήνη
Το Χάος είναι τα πάντα· δεν υπάρχει χρόνος ή τόπος
Η τεχνικότητα του προηγούμενου άλμπουμ δεν έχει πάει περίπατο, αλλά προσαρμόζεται στο ασκητικό όραμα της μπάντας. Είτε ως προπαρασκευαστικό mid-tempo, είτε ως πυρακτωμένη χιονοθύελλα ταχύτητας (δίνουμε βάση στον χαλκό των ντραμς), το Frost είναι μια βιωματική πορεία στην ιδέα της δίχως φτιασίδια Σκανδιναβικής Μυθολογίας. Το “Yggdrasil” ακολουθεί τη δοκιμασία του Όντιν πάνω στο δέντρο, με ακουστικό μπάσο στο ρόλο του μύστη. Ο σκάλδος απαγγέλλει με καθαρά φωνητικά το μύθο. Η πρώτη ανάπαυλα από το πεδίο μάχης. Η δεύτερη είναι το υπέροχα παραμυθένιο “Isoders Dronning” που κλείνει το δίσκο. Το πιο μεγαλόψυχο αλλά και βλοσυρό άλμπουμ της μπάντας.
Behemoth – Sventevith (Storming near the Baltic)
Κάτι συμβαίνει με τα συγκροτήματα που προέρχονται από τις χώρες πέριξ της Βαλτικής. Όταν το επιλέγουν, μπορούν να γράφουν το πλέον αυθεντικό pagan black metal που υπάρχει. Ύστερη εκχριστιανοποίηση και περιβάλλον που τους γνέφει.
Πριν το γυρίσουν σε άλλα μονοπάτια που λίγη σχέση έχουν με το παραδοσιακό black metal, οι Behemoth ντεμπούταραν με ένα αριστούργημα επιπλέοντος μαυρομεταλλικού ήχου. Όλος ο δίσκος μοιάζει να ισορροπεί οριακά, πάνω σε δρύινες ασπίδες και πολεμικούς πελέκεις. Νιώθεις πως η ορμητικότητά του θα κάνει το σύνολο να καταρρεύσει, αλλά κάθε φορά καταλήγει αλώβητο. Ριφ κελαρυστά σαν τον αέρα που χαιρετά τον Ζβάρογκ. Δασική ατμόσφαιρα που αναπνέει κρυμμένη μέσα στην ομίχλη. From the Pagan Vastlands. Άξεστα περήφανες εκτάσεις ήχου, που αναπολούν ένα φαντασιακό παρελθόν, μια σκεπτομορφή που μεταδίδεται στους εσωτερικούς αισθητήρες του ακροατή.
Graveland - Thousand Swords
Παραμένουμε στην Πολωνία. Έχει κάτι ο αέρας, κάτι σαλεύει μέσα στο νερό της Βαλτικής. Το δεύτερο full-length του Darken είναι μια πολεμική ωδή. Κι εδώ τα τύμπανα αξιοποιούν τα μεταλλικά στελέχη τους, καλούν σα σήμαντρα. Κι εδώ η παραγωγή ξερή και επίπεδη. Νοσταλγική διάθεση μπολιασμένη βαθύτατα στην κιθάρα. Φωνητικά ακραία, αλλά όχι με διάθεση σοκαρίσματος· μόνο επιτυχημένη απόπειρα στην περιγραφή των ανέλπιδων ανθρωπαγαθημάτων. Ακούς το ομώνυμο κομμάτι, το εμψυχωτικό γύρισμα που μοιάζει με σταθερή ανάβαση σε βουνοπλαγιά, και βουτάς στα αποκαΐδια λεηλατημένων χωριών. Εδώ δεν υπάρχει αξιοσημείωτη τεχνική, ούτε εντυπωσιασμός. Μόνο μια οργίλη ψυχή που ωρύεται αυθεντικά για αυτό το φανταστικό παρελθόν που αναζητούν και οι Behemoth. Ο ήχος που περικυκλώνει χρονικά τη μάχη, πριν-τώρα-μετά. Ρομαντισμός διαθλασμένος μέσα από το άγαρμπο πρίσμα της αρματωμένης γραφικής μορφής του εξωφύλλου.
Links για το δεύτερο, [τρίτο](/music/2014/08/30/pagan-black-metal-albums-part-3.html{:.text-blue-600 .hover:text-blue-400}, τέταρτο και πέμπτο μέρος του αφιερώματος