Gzekhratüs

Είναι κάποιες περιπτώσεις μπαντών που κάνουν το πρώτο κλικ μέσα σου, όχι απαραίτητα μουσικά, αλλά μέσω κάποιου άλλου αρτιστικού στοιχείου του πακέτου που παρουσιάζουν. Δε θυμάμαι πως πρωτοπέτυχα τους Gzekhratüs κάπου το ’13, αλλά όπως και να το κάνεις το όνομα του συγκροτήματος είναι περίεργο, εξωτικό, κρατάει μια δαιμονική δάδα δυσπρόφερτων φθόγγων μπροστά στο μάτι σου. Είναι και τα umlaut που ριγούν ευχάριστα μέσα σε εμάς τους περιορισμένους στην ελληνική και τυπική λατινική στίξη. Gzekhratüs, μια λέξη, η προέλευση της οποίας μπορεί να γίνει νοητικό κομπολόι μυστηριακής ενδοσκόπησης. Κι όλα αυτά από τη συγγενή (προς την Ελλάδα) φωτεινή Καταλονία.

Πέρα από το όνομα, στο “Nox Occulta” ep του 2010 με τράβηξε το σκιερό artwork, με την κοκκοποιημένη Δαντική σκηνή. Με τράβηξαν όμως και οι τίτλοι των 2 κομματιών, οι οποίοι υπάκουαν στα πιο αρχέγονα μαυρομεταλλικά κλισέ, και ως αποτέλεσμα κουβάλαγαν (και κουβαλάνε) ένα υποσυνείδητο φορτίο συναισθημάτων, η ποιότητα των οποίων έχει αποκρυσταλλωθεί στα 90‘s, εκεί στο Βορρά.

In a forest beneath the glorious cold fullmoon
Descending as the stars in the night

Διπλή ιαχή νίκης με το καλημέρα λοιπόν για τη μπάντα, πριν καν ακούσω νότα.

Στο μουσικό μέρος, τα 2 κομμάτια του “Nox Occulta” κινούνταν σε παραδοσιακούς νυχτερινούς περίπατους, με γρετζαριστά ακατέργαστη παραγωγή που προκαλεί μειδιάματα ευχαρίστησης, αλλά και κοκαλωμένη ατμόσφαιρα. Οι προ-Anthems Emperor, οι Judas Iscariot, οι Ancient του Svartalvheim, όλοι είναι εδώ. Μπόλικο πάθος και νοσταλγία για πραγματική νεκροφάνεια αποδεκατισμένων πολεμιστών. Μπόλιασμα με στομφώδη, καθαροφωνητική διήγηση, γέλια αποσαθρωμένων γριών (θυμόμαστε τους Trelldom). Ένα αστρικό μνημόσυνο.

Η ποιότητα του ep με έκανε να ανατρέχω συχνά για νέα της one man band (ο M. παίζει στους 13th Moon επίσης), η οποία είχε ανακοινώσει από τέλη του ’13/αρχές του ’14 την κυκλοφορία ενός νέου ep, άψογα τιτλοφορούμενου “Masters of Universal Mysteries”. Το εξώφυλλο εξαιρετικό για μια κόμη φορά. Το τελευταίο κομμάτι, “Crypts of Grime and Lust”, είχε δοθεί προς κατανάλωση εδώ και αρκετούς μήνες, και παρουσίαζε μια ωμότερη εκδοχή της συνταγής του “Nox Occulta”, με τελετουργική δυσκοίλια κυκλικότητα στο νοητό κέντρο, και με ανώσεις ορμητικότητας και παρασυρόμενων από τη διάθεση φωνητικών ελεγειών.

Για όσους δεν ασχολούμαστε ιδιαίτερα με βινύλια, η κυκλοφορία του “Masters of Universal Mysteries” καθυστέρησε μέχρι αυτόν το Γενάρη. Τα άλλα 3 κομμάτια αποκαλύφθηκαν επιτέλους, και το ποιοτικό μέγεθος του δημιουργήματος αποκαλύφθηκε πλήρως. Δίσκος που πατάει σε υπερπροσφορά κιθαριστικής έμπνευσης (ακόμη και τα ψήγματα σόλο είναι άρτια ενσωματωμένα), σε γενναίες φωνητικές απόψεις (οι οποίες προσθέτουν πέπλα ατμόσφαιρας – ακούστε τι γίνεται στο απίστευτο ομώνυμο κομμάτι), σε μη τυποποιημένο rhythm section που δε σου επιτρέπει να το αγνοήσεις. Κομμάτια που κυμαίνονται μεταξύ των 5 και 7 λεπτών, χρυσή διάρκεια για αυτό που παίζουν οι Gzekhratüs. Τεράστια κυκλοφορία, η οποία πλασάρεται δίπλα στα Dark Sonority – Kaosrekviem, και Necuratul – Sanguine Lupus Graves, στην κατηγορία των σχετικά πρόσφατων μαγευτικών ep τα οποία προκαλούν ρίγη συγκίνησης σε όλους τους αληθινούς ακόλουθους του Είδους, και από τις μπάντες των οποίων αναμένουμε τα καλύτερα.