Όπως είχα πει στη μίνι-παρουσίαση της Ancient Records στο κείμενο για τους Dödfödd, το roster της εταιρίας αποτελείται ουσιαστικά από τα projects 2 ατόμων. Από αυτούς, ο πλέον ενεργός (και πιθανότατα ιθύνων νους για την εταιρία) είναι ο Sir N. (ο άλλος είναι ο Swartadauþuz των Urkaos). Ένα εκ των συγκροτημάτων του φέρει το όχι-και-τόσο-δυσπρόσφερτο-στην-τελική όνομα Grifteskymfning, το οποίο πρόχειρα σημαίνει “insulting the grave”, προσβολή του τάφου. Όπως όμως και στα Αγγλικά(grave), το Grift (τάφος) σημαίνει επίσης και το σοβαρό, το δίχως ελαφρότητα. Έτσι μια δεύτερη ενδιαφέρουσα ανάγνωση του ονόματος της μπάντας θα ήταν αυτή υπό τη σκοπιά του trickster που προσβάλει τη σοβαρότητα, του Loki δηλαδή, και όχι μόνο. Όπως και να ‘χει, η μπάντα έχει ηχογραφήσει ένα demo (“Demo 2008”) και ένα full-length(“ Djavulens Boning”) το 2009, κι ένα ακόμη demo (“Likpsalm”) το 2011. Οι 2 πρώτες κυκλοφορίες κυκλοφόρησαν μέσω της μικρής Mystery of Death Productions (καθ’ ότι δεν υφίστατο ακόμη η Ancient Records), ενώ το “Likpsalm” ακολούθησε την οδό της κυρίως ειπείν εταιρίας του Sir N. Εδώ κάνω ένα πέρασμα και από τις 3 κυκλοφορίες, με έμφαση στο καταπληκτικό “Djavulens Boning”, το οποίο θεωρώ ίσως την κορυφαία στιγμή της δραστηριότητας του Sir N. μέχρι σήμερα.
Το “Demo 2008” δε φοβάται τη διάρκεια, ούτε αυτοπεριορίζεται λόγω του status του ως μη-full-length: 5 κομμάτια, με συνολική διάρκεια κοντά στα τρία τέταρτα της ώρας. Πρόκειται για μια instrumental ηχογράφηση, μέσα στην οποία παρουσιάζεται σε ακατέργαστη αλλά σχηματοποιημένη μορφή η πλειονότητα των ιδεών που θα στοιχειώσουν τις 2 επόμενες κυκλοφορίες. Εδώ κοιτάμε για πρώτη φορά μέσα στη ρομαντική ψυχή της μπάντας, και αλιεύουμε με ευκολία τη λατρεία της για τον 90’s black metal ήχο, τόσο της πατρίδας της (αυτό που λέμε «σουηδική μελωδία», με κάπως πιο ψυχρή προέκταση) όσο και της πιο νατουραλιστικής Νορβηγικής πλευράς. Η παραγωγή είναι σαφώς περιορισμένη και μπουκωμένη (εκπέμπει αύρα υπογείου), αλλά τα όργανα ξεπροβάλλουν δίχως πρόβλημα. Ταχύτητες μεστές, φιλικές προς τον ακροατή, και η πρώτη εμφάνιση των υπόκωφων ψυχεδελικών σημείων. Η απουσία φωνητικών δεν ενοχλούν ή περιορίζουν το ενδιαφέρον – η παράθεση μουσικών ιδεών είναι σημαντικής ποσότητας, και η συνθετική ικανότητα τροχισμένη. Ένα demo απαραίτητο για τον αρχαιοδίφη της μπάντας, το οποίο κυκλοφόρησε αρχικά σε CD, το 2012 σε βινύλιο από την Ancient Records, και πέρυσι βγήκε το digipack από την Darker than Black Records.
Την ίδια χρονιά με το προηγούμενο, συγκεκριμένα 2 μήνες αργότερα, κυκλοφορεί το μοναδικό μέχρι στιγμής κανονικό album των Grifteskymfning, το θαυμάσιο “Djavulens Boning”. Τα τείχη των μπουντρουμιών διαλύονται καθώς η φύση εισχωρεί θριαμβικά στο σύνολο. Η παραγωγή έχει πλέον καθαρίσει και οξυνθεί, σερβίροντάς μας έναν ήχο χιονιστερό, κατ’ αντιστοιχία της νεροποντής του “Sower of Death” των Abomino Aetas (όσοι το έχετε ακούσει ξέρετε). Η γλαφυρότητα ως εκτελεστικό αλλά και συνθετικό χαρακτηριστικό υπήρχε και στο “Demo 2008”· εδώ όμως εξυψώνεται σε κυρίαρχο χαρακτηριστικό της μουσικής της μπάντας, κοινωνούσα τη Σχολή της Νυχτερινής Κομψότητας(όπως αυτή εκφράστηκε στο πρώτο Gehenna και στα «σαλονάτα» σημεία των Limbonic Art) δίχως να αφαιρεί από την απαραίτητη για το είδος τραχύτητα. Τα riffs κυριαρχούνται από σιδηροδρομική αρχιτεκτονική, και με τη σειρά τους κυριαρχούν στη δόμηση των τούνελ της μουσικής περιπλάνησης.
Τα περί υπόκωφης ψυχεδέλειας που ανέφερα για το demo ισχύουν και εδώ, σε μεγαλύτερο βαθμό: υπάρχουν διάσπαρτα σημεία όπου το μπάσο πρωτοστατεί, συνοδεία ήρεμων παλμικών τυμπανισμών και επαναληπτικών καθαρών κιθαριστικών λακτισμάτων. Εδώ ακούμε επιτέλους και φωνητικά, τα οποία στάζουν μια γηραλέα πίκρα, σαν ο Sir N. να ψυχορραγεί ελεγχόμενα με κάθε κραυγή – ρομαντικά ξεβράσματα με ενίοτε διηγηματική άποψη. Η ουσία του δίσκου είναι ο ρομαντισμός και η νοσταλγική αναπόληση του φαντασιακού παρελθόντος μέσα από έναν φυσιολατρικό καθρέφτη. Όλο το άλμπουμ είναι καταπληκτικό, αλλά αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποια κομμάτια τότε αυτά θα είναι η τελευταία τριάδα (“Blicka Mot Helvetets Grunder”, “Guds Fall”, και το τραχύ bonus track“Den Ondes Fralsning”) μέσα στην οποία βρίσκουν πλήρη ανάπτυξη τα χαρακτηριστικά του δίσκου.
Το “Likpsalm” demo του 2011 είναι η πρώτη καθεαυτή κυκλοφορία της μπάντας μέσω της Ancient Records. Εδώ ο ήχος εκτραχύνεται, με την παραγωγή να είναι αρκετά πιο μπουκωμένη σε σχέση με το “Djavulens Boning”, αλλά και τη ριφοποιία να αποκτά λίγες πινελιές στριφνάδας, ενώ τα φωνητικά ενδύονται έναν πιο τυπικά μαυρομεταλλικό μανδύα, με χαοτικό echo. Βασικό χαρακτηριστικό της ψυχής της μπάντας παραμένει η ρομαντική αναπόληση, αλλά η φυσιολατρία προσανατολίζεται πλέον στην σκοτεινότερη πλευρά της φύσης. Επιστροφή στα υπόγεια του πρώτου demo. Το Όργανο του intro προδιαθέτει. Αν το “Djavulens Boning” πέρναγε πάνω από τάφους παρατηρώντας τους, το “Likpsalm” σέρνεται ανάμεσά τους και τους ανοίγει, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο εσωτερικό τους.
Οι Grifteskymfning, με μόλις 3 κυκλοφορίες (οι 2 εκ των οποίων demo), έχουν καταφέρει να πάρουν στο μυαλό μου την κορυφαία θέση ανάμεσα στις μπάντες της Ancient Records, αλλά και να πλασαριστούν αρκετά ψηλά στο σουηδικό πάνθεο. Δεν ξέρω αν και πότε θα κυκλοφορήσει κάτι καινούριο από το συγκρότημα (οι περσινές επανακυκλοφορίες δείχνουν ότι μάλλον υπάρχει ενδιαφέρον), αλλά οι Grifteskymfning έχουν ήδη αφήσει το στίγμα τους στην Σκανδιναβία των late 00’s/early10’s.