Εδώ το πρώτο μέρος.
1.Spectral Lore – III
Review εδώ.
2.The Deathtrip – Deep Drone Master
Review εδώ.
3.Emptiness – Nothing but the Whole
Review εδώ.
4.Volahn – Aq’Ab’Al
Το “Dimensiones del Trance Kosmico” ήταν το παρθενικό άλμπουμ της Crepusculo Negro, και μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της. 6 χρόνια (και 3 split) αργότερα οι Volahn επιστρέφουν με το δεύτερο full-length, “Aq’Ab’Al”, μια δαιδαλώδη περιπλάνηση εντός της στοιχειωμένης κεντρικοαμερικανικής ζούγκλας. Ο κίνδυνος διαγράφεται στην ακρόαση της τριζάτης παραγωγής(πολύ καλύτερης από αυτήν του φετινού Arizmenda), στα τεχνικό-thrash-όσον-αφορά-ποικιλία-και-εναλλαγή ριφ, στα υπνωτικά ακουστικά σημεία(θεματολογικές ματιές στα αντίστοιχα του “Drawing down the Moon”). Εύκαμπτες συνδέσεις μεταξύ των ριφ, πλαστικότητα, και τα φτερά του Quetzalcoatl να υψώνονται σκοτεινότερα πάντων μέσα από την Πυραμίδα.
5.A Pregnant Light – My game doesn’t have a name
Μέχρι φέτος ήξερα την Colloquial Sound ως την εταιρία που είχε κυκλοφορήσει τις κασέτες των πολύ καλών Dressed in Streams. Εντός του ’14 έμαθα πως έχει ένα μικρό αλλά άκρως συμπαθητικό ρόστερ (εντάξει, κατά βάση projects του ιδιοκτήτη της Damian Master) με ιδιάζουσα αισθητική. Από τις φετινές κυκλοφορίες της η μπάντα που ξεχώρισα ήταν οι A Pregnant Light, αρχικά με τη συλλογή “Before I came”, και πολύ πρόσφατα με το πρώτο full-length. Το “My game doesn’t have a name” φοράει αλαφροΐσκιωτο μανδύα, κάνει ζογκλερικά με τα όρια μεταξύ black metal και post-punk, αλλά με έναν τελείως φρέσκο τρόπο, και καταλήγει σε απαράδεκτα κολλητικά κομμάτια τροφοδοτούμενα από μελωδιάρες.
6.Hail Spirit Noir – Oi Magoi
Review εδώ.
7.Mare Cognitum – Phobos Monolith
Τον γνώρισα από το περσινό split “Sol” με τους Spectral Lore. Εκεί ο Jacob Buczarski άφησε υποσχέσεις, αλλά ο φετινός Μονόλιθος ξεπέρασε κάθε προσδοκία. 4 μεγάλα κομμάτια, συνολικής διάρκειας 50 λεπτών. Ατμοσφαιρικό, ταξιδιάρικο, πολυπλόκαμο black metal, το οποίο ναυσιπλοεί επί της μονοτονίας με ιστιαίες lead κιθάρες. Περιπετειώδες με τελικό στόχο την ανάταση, το “Phobos Monolith” είναι η μια πλευρά του νομίσματος που κόπηκε πέρυσι με τη συνεργασία του Ayloss με τον Buczarski. Η άλλη πλευρά είναι στην κορυφή της λίστας.
8.Empire of the Moon – Πανσέληνος
Από το intro με τα Ravenloft-ικά πλήκτρα μυρίζεσαι τι παίζει εδώ. Και το “Mastery of Blood” με το καλημέρα σε επιβεβαιώνει: Σα να μην πέρασε μια μέρα από την ελληνική σκηνή του ’92-’95. Μεγαλειώδη ριφ, υπερκαβλάντικα spoken parts με echo, καταχνιασμένη ατμόσφαιρα, Νεκρομαντεία. Ένα εικόνισμα του “Crossing the Fiery Path” κρέμεται πάνω από τα 40 λεπτά του δίσκου. Τον είχαμε ανάγκη αυτό το δίσκο, και όχι μόνο για νοσταλγική ενδοσκόπηση.
9.Hateful Abandon – Liars/Bastards
Τι έχουμε εδώ; 2 Άγγλους, οι οποίοι αναμοχλεύουν το υπνωτικό industrial-έ post-punk τους με τρίμματα black metal. Θα θυμίσουν Tombs αλλά χωρίς τη sludge-ιά. Μια επιβλητικότητα είναι διάχυτη, ενίοτε με Pornography-ικά (α λα “Hanging Garden”) τύμπανα. Γεωμετρικά στην ανάπτυξή τους πλήκτρα, τετράγωνες ροές. Όποιος έχει ακούσει το ομώνυμο του “Destroy the Light” των Circle of Animals μπορεί να πάρει μια ιδέα. Ίσως και όποιος στάθηκε στα πειραματικά σημεία των Γερμανών Essenz.
10.Blut Aus Nord – Memoria Vetusta III: Saturnian Prophecy
Review εδώ.
Εδώ το πρώτο μέρος.