Το ότι έχω την ακραία σκηνή της Ελβετίας κορώνα στο κεφάλι μου είναι γνωστό. Πάμε πάλι: Είναι άξιο θαυμασμού το πως μια χώρα με τόσο μικρό πληθυσμό (παρόλο το βιοτικό της επίπεδο) καταφέρνει εδώ και 3 δεκαετίες να βγάζει τόσο πρωτότυπες και αξιόλογες μπάντες. Οι Smorzando είναι ένα επιεικώς άγνωστο συγκρότημα από τη Ζυρίχη, το οποίο κυκλοφόρησε ένα demo το 2008. Ονόματι Smrad (βρώμα στα τσέχοσλοβάκικα), το εν λόγω demo κυκλοφόρησε σε 200 κασετικά αντίτυπα, και αποτέλεσε την πρώτη και τελευταία δισκογραφική κίνηση των Smorzando μέχρι τώρα. Τα 5 κομμάτια δεν έχουν προσωπικούς τίτλους, παρά μόνο ονοματίζονται ως Lied 1, 2, κτλ.
Το “Lied 1” μας υποδέχεται με ασκητική κιθάρα και μπάσοτύμπανο, πριν παραμορφωθεί σε ένα mid tempo ανάχωμα Burzum-ικής υφής (δώσε βάση στα διακριτικά σταγονάτα, α λα Dulkenheit πλήκτρα). Η φωνή βρωμάει απελπισία από χιλιόμετρα, με σαφείς αναφορές στα σχιστά–αετήσια ουρλιαχτά του «Darker Shade of Evil» demo των Fleurety, ενώ η επανάληψη στο συνθετικό μέρος καλά κρατεί. Τα όργανα είναι αρκετά διακριτά στη μίξη, παρά την προφανή –εκ πρώτης όψεως– κακή παραγωγή. Με την έλευση του “Lied 2” η κιθάρα αποκτά δυναμικές μπουζουκιού, πριν φορτωθεί πάνω της το πλήρες όραμα των πεταλιών.
Ταξιδιάρικο στο σύνολό του, το Smrad δεν αλλάζει ρυθμούς βήματος. Πρόκειται για ένα δημιούργημα που δεν φοβάται να ντεμπουτάρει κάθε κομμάτι με συναισθηματικά τονισμένα ριφ (τα οποία πολλοί θα τα κράταγαν για την κορύφωση), ενώ οι αβυσσαλέες ανάσες κυριαρχούν. Αν μπορούμε να μιλάμε για αφετηρίες επιρροής, μάλλον το όνομα των Burzum θα ξεγλιστρήσει στο φως, αν και εδώ έχουμε να κάνουμε με αρκετά πιο ενδοσκοπικό ήχο. Ο μινιμαλισμός εντοπίζεται στα σκελετωμένα ριφ-αφετηρίες (όχι απαραίτητα εναρκτήρια), όσο και στο μέτρο – όσον αφορά τη δημιουργία της ατμόσφαιρας. Η οποία καταδεικνύει ψυχιατρικό άσυλο (δες και το λιτό εξώφυλλο) στις παραπομπές της. Μια διαφορετική εκδοχή του suicidal ήχου, πολύ πιο ουσιαστική από την πλειοψηφία των μπαντών του συγκεκριμένου υποείδους. Ίσως ένα dungeon ambient κατά τη Mortiis-ική λογική, με αποθέματα κανονικών οργάνων. Ακούστε το «Smrad» ως μια εναλλακτική η οποία δεν τελεσφόρησε, αλλά παραμένει ως δείγμα του τι θα μπορούσε να υπάρξει κάποτε (ή απλά Det Som Engang Var). Ακούστε τα (ύπουλα) εφιαλτικά εφέ των keyboards στο “Lied 5”. Άξια να μνημονεύεται κυκλοφορία.