Gidim – cs
Πρώτη κυκλοφορία αυτής της one-man band από το Σικάγο. Κασέτα, 12 λεπτά, 3 κομμάτια. Ο υπεύθυνος, Jim Gies, έχει συμμετάσχει σε πλήθος συγκροτημάτων εκτός του μεταλλικού φάσματος· κυρίως punk-ο-hardcore-ιές. Η punk νοοτροπία βέβαια είναι ελάχιστα παρούσα εδώ – ίσως μια ιδέα παραπάνω στα τύμπανα. Κατά βάση επικής ουσίας ριφ, με σκανδιναβικό τρόπο ανάπτυξης. Διατίθεται δωρεάν στο bandcamp – στηρίζουμε.
Grafvölluðr – promo 2014
Αυτοί οι Καλιφορνέζοι βάλθηκαν να ξεφλουδίζουν σεκόγιες για να αποκαλύψουν το Yggdrassil που κρύβουν μέσα τους. Νορβηγότεροι των Νορβηγών, έχουν εικόνισμα εκείνους τους μαύρους λόφους του “I am the black wizards”, δε διστάζουν να συνευρεθούν με τους Kampfar, και να προσφέρουν 2 κομμάτια(συν ένα intro) που δεν τα περίμενα από εκείνη τη γωνιά των ΗΠΑ. Πριν ένα μήνα κυκλοφόρησε και ένα 15λεπτο κομμάτι(“Surtr”), εκουσίως άρυθμο, εν είδει teaser για την επανακυκλοφορία του promo(που εξαντλήθηκε ταχύτατα – 50 κόπιες άλλωστε).
Naðra – Eitur
Η Ισλανδία τα πήγε και φέτος αρκετά καλά, διατηρώντας ένα σερί τουλάχιστον 3 ετών. Οι πρώτοι που ξεχώρισα είναι οι Naðra (οι Mannveira για τους οποίους έχω δει να γίνεται αρκετός ντόρος προσωπικά δε μου κλίκαραν). Το “Eitur” περιέχει μόλις 2 κομμάτια, ένα 4λεπτο καταιγισμό, και ένα 13λεπτο με σαφώς πολυπλοκότερη ανάπτυξη. Η μπάντα πατάει σε σκανδιναβικά χώματα, ατενίζοντας παράλληλα την απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Εν αναμονή νέας κυκλοφορίας εντός του ’15.
Veil and Lamentation – Demo 1
Οι Καναδοί παίζουν synth-άδικο black metal δίχως κιθάρες. Το ρόλο του οργανικού πλοηγού αναλαμβάνουν εδώ οι ambient ιδέες που είναι και ο πυρήνας των συνθέσεων, με τα τύμπανα (πρωτίστως) και τα φωνητικά να νοηματοδοτούν μεταλλικώς το κομμάτι. Πρωτότυπη ιδέα που δημιουργεί μια πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Περιμένω να δω πως θα λειτουργήσει αυτό σε κυκλοφορία μεγάλου μήκους. Φυσικά σε κασέτα.
Northward – Ijsgang
Η Ολλανδία με εξέπληξε φέτος, το ξαναείπα. Δεν τους ήξερα τους Northward, οι οποίοι δυστυχώς από ότι φαίνεται διαλύθηκαν μετά το πολύ καλό αυτό ep. Η μπάντα παίζει ένα ηψίσυχνο φυσιολαγνικό black ψυχρής ροής, που θυμίζει λίγο Vemod, λίγο ambient, λίγο θορυβώδη μεγαλοπρέπεια. Η ουσία του ίσως βρίσκεται σε εκείνο το απίστευτο “Eksistensens jeger” που άνοιγε το “Ildjarn-Nidhogg”(ακόμη και το εξώφυλλο θυμίζει αυτό της εν λόγω συλλογής). Δίσκος που λειτουργεί υποσυνείδητα, προσωπική αδυναμία.