Τις προάλλες έκανα μια πρόχειρη αναζήτηση στο metal-archives για black metal μπάντες από Ιαπωνία. 128 συγκροτήματα, εκ των οποίων τα μισά χαρακτηρίζονταν ως black/insert-οποιοδήποτε-άλλο-παρακλάδι υβρίδια. Από αυτόν τον συρφετό, με μια πολύ πρόχειρη ακρόαση όσων δειγμάτων κατάφερα να βρω (ελάχιστα) κατάφερα να ξεχωρίσω 5-6 μπάντες, τις οποίες πάνω κάτω ήξερα. Μια εκ των οποίων οι Gnome, του Masanori “Wood” Haruta. Ο Wood έχει αρκετά απλωμένη παρουσία στο χώρο, με άλλες 3 μπάντες τουλάχιστον πέρα από τους Gnome, οι οποίες όμως δε μου κίνησαν το ενδιαφέρον.
Το 1996 η one man band από την Οσάκα “κυκλοφόρησε” το Under the Black Moon demo (ούτε λόγος για εταιρία διανομής, έχω την εντύπωση πως σε αντιγραμμένη κασέτα βγήκαν τα όποια αντίτυπα). Θες πλαστικά πλήκτρα, τυρένια όσο πρέπει; Θες και-καλά-απειλητική ατμόσφαιρα μπολιασμένη στα 90’s; Θες μια πιο λαοφιλή (εύκολη, κακά τα ψέματα) εκδοχή των μαστόρων της παλιακής εποχής; Look no further. Εδώ έχουμε 2 κομμάτια, το ένα εκ των οποίων (La Foret) αποτίει φόρο τιμής πρώτα και κύρια στο πρώτο άλμπουμ του Vikernes και στο In the Nightside Eclipse, τόσο μέσω νυχτερινής ριφολογίας, όσο και λόγω φωνητικών, τα οποία έχουν μαστουρώσει με τις λυκοκραυγές του Varg (πολύ ύπουλα κρυμμένα υπάρχουν και κάποια υμνικά κλαψουρίσματα). Μέσα σε όλα αυτά όμως υπάρχει και ένα εμβόλιμο μεσαίο μέρος, το οποίο ρίχνει τις ταχύτητες και αφήνει τη lead κιθάρα να πορευτεί με σχεδόν σόλο άποψη, ενώ δίνει παράλληλα και χώρο στο μπάσο να αναπνεύσει με σχεδόν πειραματικό τρόπο. Στα σχεδόν 16 λεπτά της εξέλιξής του, το La Foret επιδεικνύει φρεσκάδα, δεν κουράζει, και κερδίζει τις εντυπώσεις μέσω της σχεδόν εφηβικής ψυχής.
Το instrumental La mer εκδύεται των συνηθισμένων οργάνων, κρατώντας μόνο τα keyboards. Ένας ambient παιάνας με διπλές στρώσεις πλήκτρων, πρίμο ambience περιτύλιγμα (που πρωταγωνιστεί συχνά), και lead Mortiis μελωδίες. Στο μείγμα προσθέτεις και μια πρέζα θαλασσινών samples, όχι ασύνδετων με τον τίτλο του κομματιού. Οι σύγκριση με τα instrumental των Burzum είναι αδόκιμη, ο προαναφερθείς Mortiis είναι μια πιο ρεαλιστική επιλογή. Αλλά εν συγκρίσει με τα πρώτα (και ουσιαστικά) άλμπουμ του Νορβηγού, το La mer είναι πολύ πιο μαζεμένο στις εκδηλώσεις του, ίσως επειδή διέπεται από μια (προσοχή, στερεότυπο!) άπω-ανατολίτικη συστολή, αλλά και μια άλλη οπτική της νοσταλγίας.
Πέρα από το Under the Blackmoon οι Gnome κυκλοφόρησαν ένα ακόμη demo, και 2 split. Ήπιων τόνων συγκρότημα, το οποίο πιθανώς χάθηκε λόγω της project μανίας του Wood. Η εν λόγω κυκλοφορία στέκεται θαρραλέα στο γενικό χρονικό πλαίσιο που ηχογραφήθηκε, και δείχνει ότι κάτι αναμόχλευε τότε στην Ιαπωνία πέρα από τους μεγάλους Sigh και Sabbat.